Misja XIX Rilata Patan – podstęp emira
Po przejęciu Strażnicy Sułtanatu krzyżowcy podzielili się na trzy armie. Pierwsza pod wodzą króla Karola złożona z oddziałów francusko-polskich skierowana została ku metropolii Aszchab, a następnie do wschodnich obszarów Sułtanatu. Druga pod wodzą książąt angielskich Paulusa i Ericka, w której skład wchodzili żołnierze z Niemiec i najemnicy skandynawscy, wyruszyła na północ w celu zdobycia miasta Limbasu. Zaś król Mathias i jego ludzie podążyli przez Pustynię Nugasia w kierunku miasta Rilata Patan, stolicy Emiratu Moriah, władanego przez bogatego emira Muhmada II Kalicziego.
Po kilku dniach drogi wojska Mathiasa dotarły do celu i rozpoczęły oblężenie zamku. Kiedy szale zwycięstwa przechyliły się na naszą stronę, wróg wysłał gońca, który orzekł, że Rilata Patan wstrzymuje broń, zaś emir zaprasza króla na rokowania. Mathias wycofał więc wojsko do pobliskiego Hatum, a następnie wraz ze swą świtą udał się do siedziby nieprzyjaciela.
W bogato zdobionej sali przy suto nakrytym stole Europejczycy zastali emira. Ten zaprosił ich do wieczerzy, był już bowiem wieczór. Rycerze jednak kategorycznie odmówili dzielenia stołu z poganami. Muhmad zaczął więc temat rozejmu. Obiecywał zachowanie neutralności, a nawet wsparcie w walkach z Wielkim Sułtanem pod warunkiem oddania mu fortecy Kerra na własność. To jednak nie wchodziło w grę i Mathias odmówił. Zniecierpliwiony emir zaproponował trochę rozrywki i przerwanie obrad do rana. Król niechętnie, ale w końcu przystał na tę propozycję.
Po paru godzinach, gdy chrześcijańscy wojownicy byli już dość mocno wstawieni, emir przywołał straże i nakazał pojmać króla wraz ze świtą. Mathias i jego żołnierze w momencie wzięli się w garść i wycięli drogę do wyjścia. Wpadli na dziedziniec. Zaczynało świtać. Armie Rilaty Patan szły akurat w kierunku swych stanowisk i na rozkaz Muhmada poczęły okrążać Europejczyków.
Król musi uciec z miasta i ukryć się do czasu przybycia krzyżowców z odsieczą. Idealna wydaje się ku temu osada górnicza na południowy zachód od siedziby emira. Świata Mathiasa jest zdolna poświęcić za niego życie. Rycerze mogą przykuć uwagę Arabów. Wroga zapewne spotka należyta kara Boża za ten haniebny uczynek.
O Rilacie Patan: Dosyć małe miasto skupiające się na handlu żywnością. Chroni je tylko jedna warstwa murów. Zostało stolicą emiratu zapewne tylko dlatego, że rządząca dynastia matu swoje korzenie.
O Hatum: miasto położone niedaleko Rilata Patan. Mieszkańcy żyją z handlu zbożem, głównie jęczmieniem i chmielem, w mniejszym stopniu pszenicą.
O osadzie górniczej - wioska na południowy zachód od Rilata Patan, zbudowana przy złożach kamienia. Mieszkańcy zajmują się tutaj pracą w kamieniołomach.
Misja XX Rilata Patan – zemsta króla
Gdy tylko króla Mathias dotarł do upatrzonej wcześniej kryjówki, poprzysiągł srogą zemstę na podstępnym emirze i jego plugawym mieście. W południe udało mu się porozumieć z armią, która domyśliła się, że coś złego wydarzyło się w trakcie negocjacji. Diuk Jacob, który pod nieobecność monarchy przejął dowodzenie nad wojskiem, wysłał kilku eksploratorów oraz szpiega w kierunku Rilaty Patan. Jeden z owych poszukiwaczy dotarł do wioski górniczej – schronienia Mathiasa. W ten sposób król powrócił do swych żołnierzy.
Na rozkaz Mathiasa krzyżowcy muszą wznowić oblężenie miasta i przynieść mu głowę emira Muhmada.
Misja XXI Burla Te-Du
Mimo przejęcia Rilaty Patan krzyżowcy nie ujęli emira. Muhmad uciekł bowiem z miasta zaraz po ucieczce Mathiasa, w obawie przed jego zemstą, zostawiając gród w rękach najwyższego urzędnika – sekretarza Mohameda. Trop prowadzi do fortecy Burla Te-Du.
Krzyżowcy mają za zadanie zdobyć miasto.
O mieście: Burla Te-Du leży na potężnym wzniesieniu. Chronią go bardzo grube mury i liczne wieże obwodowe. Dookoła nieprzyjaciel rozłożył smolne rowy i wilcze doły. W środku zaś rozlokowano pojedyncze kojce psów bojowych.